آغاز بحث‌ها در مورد تشکیل و ساختار دولت وحدت ملی

  8صبح، کابل: نمایندگان هر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری بحث‌ها در مورد ارایه تعریف مشخص از دولت وحدت ملی و ساختار دولت آینده، با تشکیل کمیسیونی تحت نام وحدت ملی آغاز کردند.
اولین نشست نمایندگان دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری، امروز در کابل برگزار شد.
فاضل سانچارکی از اعضای ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله در این نشست گفت که کمیسیون وحدت ملی متشکل از نخبه‌گان هر دو ستاد انتخاباتی است و در مورد ساختار دولت آینده و صلاحیت‌های پست اجرایی بحث می‌کنند. آقای سانچارکی گفت: «برای این‌که جزییات توافقات روشن شود و یک تصویر واضح به مردم افغانستان و خود اعضای ستادهای انتخاباتی نامزدان انتخابات از نحوه و میکانزم کاری دولت آینده ارایه شود، تیم مشترک کاری ایجاد شده است. این تیم مشترک کاری کمیسیون وحدت ملی نام‌گذاری شده است.» همچنین فیض‌الله ذکی سخنگوی ستاد انتخاباتی اشرف‌غنی احمدزی می‌گوید که مسوولیت اصلی کمیسیون وحدت ملی تدوین مسوده‌ای برای چگونگی تشکیل حکومت وحدت ملی است. قرار است اعضای کمیسیون وحدت ملی بحث‌ در مورد ساختار و تشکیل دولت آینده را تا یک هفته ادامه بدهند. نتیجه این بحث‌ها یک هفته بعد مشخص خواهد شد.

روز جهانی جوانان مبارک باد

امید حق‌بین ۲۲, اسد ۱۳۹۱ جامعه

در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه ۵۴/۱۲۰، ضمن تائید توصیه‌هایی که سال قبل از آن در کنفرانس جهانی وزیران مسئول امور جوانان (لیسبون، ۸-۱۲ آگست/اوت ۱۹۹۸) بیان شده بود، ۱۲ آگست/اوت را به عنوان روز جهانی جوانان اعلام کرد.

 

روز جهانی جوانان با اندیشه‌ی “ساختن یک دنیای بهتر؛ بهمراه جوانان” یا “Building a Better World: Partnering with Youth” ایجاد گردید. به این بهانه، سازمان ملل از تمام کشورهای دنیا میخواهد تا “عملاً” در راستای توسعه امکانات و منابع به کمک جوانان و برای جوانان تلاش نمایند. سازمان ملل می‌گوید جوانان امروز با شرایط سخت استخدام، امنیت پائین شغلی و کنار گذاشته شدن از تصمیم گیرهای مهم و حتی شراکت در امور، دچار ضعف در باورها و ضعف در اعتماد به نفس خودشان شده اند. بنابراین دولت ها، نهادهای خصوصی، دانشگاه‌ها و افراد خیرخواه، می‌توانند با فراهم آوردن شرایط کار و دادن فرصت به جوانان، اعمال نفوذ در موسسات و … به این قشر مهم و مالک آینده کشور کمک کنند.

متن بالا در وب‌سایت سازمان ملل متحد نوشته شده است. می‌خواهم بدانم آیا تا به حال می‌دانستید که روز جهانی جوانان نیز وجود دارد؟ من خودم شخصا فکر هم نمی کردم که روزی را برای جوانان اختصاص داده باشند. خب به هرحال گناه از من نیست، زیرا ما این طرفی هستم و آنها آنطرفی. آنطرفی‌ها معمولا اگر حتی روز جهانی جلبک دریایی هم داشته باشند، برای آن چنان تبلیغاتی به راه می اندازند و موضوع را کلان می کنند که حداقل در آن یک روز تمام مردم به جلبک دریایی احترام خاصی می گذارند. اما ما این طرفی‌ها چه می‌کنیم؟ برای گریز و شانه خالی کردن از مسئولیت، معمولا روزهای مهم را تجلیل نمی‌کنیم. حتی یاد آورش هم نمی‌شویم. جلبک دریایی به کنار، حتی روز جوانان را هم تجلیل نمی کنیم. جوانانی که مهم‌ترین قشر هر جامعه را تشکیل می‌دهند. جوانان مالک اصلی جامعه و کشور هستند.

ما جوانان البته در افغانستان اسماً جوان نامیده می‌شویم. اکثر جوانانی که من می‌شناسم در حقیقت پیر هستند. خود من شخصا دلم جوان نیست که هیچ، گاهی اوقات فکر می‌کنم آن چنان پیر است که حتی از مادربزرگ ۸۰ ساله‌ام نیز پیشی گرفته و پیرتر است. چه کنیم خب، نخواهیم پیر شویم، شرایط، اوضاع و جو حاکم در کشور پیرمان می‌کند. یا باید تر خود را بیاوریم (که به نظر من عملی غیر انسانی است، زیرا ما نسبت به آینده و فرزندانمان مسئولیم) که راکد ماندن خود باعث کرختی و پیری می شود، یا باید داد و بیداد کنیم، فریاد بکشیم و از دست ظلم و استبداد ناله کنیم. که این دومی هم باعث پیری می شود زیرا گوشی وجود ندارد که صدای فریادهایمان را بشنود. هرچه محکمتر فریاد بکشیم، زودتر پیر می شویم.

جوان قندهاری، که طی یک حمله نظامی، یازده عضو از فامیل اش کشته شدند.

زوم ایجاد اداره واحد برای کنترول امور غذایی

شنبه ۲۳ حمل ۱۳۹۳ - سید محمدنعیم خالد، ماستر علوم غذایی

منحیث یک موجود زنده، همه ما نیاز به انرژی داریم، لذا ضروری است که غذا صرف کنیم. غذای ما باید مصون، غیرمضر و سالم باشد. در کشورهایی چون امریکا، استرالیا و فرانسه با وجودی که سیستم بسیار قوی برای تنظیم امور غذا دارند و سطح آگاهی و تعلیمی مردم بلند است ولی هر سال هزاران نفر از سبب امراض ناشی از غذا جان خود را از دست می‌دهند. حال اگر متوجه شویم در افغانستان با وجود نبود سیستم قوی و افراد متخصص در سطح حکومت در تنظیم امور غذا چی خواهد شد. آیا بیشتر افراد به‌خاطر غذای ناسالم از بین خواهند رفت؟ آیا مرگ تدریجی بین افغان‌ها به‌خاطر آب کثیف و غذای ناسالم و غیرمصون روز به روز افزانیش نمی‌یابد؟ همه این سوال‌ها پاسخ مثبت دارند. ما مریض می‌شویم، عمرمان به‌خاطر غذا، آب و هوای خراب کم می‌شود. امکان دارد دولت‌مردان کشور و پالیسی‌سازان کشور از بین رفتن پنهانی باشندگان این کشور را آگاهانه یا ناآگاهانه نادیده بگیرند. مگر لازم نیست که ما خاموش باشیم. در این اواخر در جهان پیشرفته در راستای مدیریت سیستم‌های کنترول امور غذا قدم‌های بزرگ و برجسته برداشته شده است. یکی از مثال‌های خوب، به‌میان آمدن اداره کنترول غذا و دوا در چین است. یگانه هدف این اداره این است که غذای مصون، سالم و باکیفیت از کمپنی‌ها به مردم چین برسد. کشور چین این اداره را زمانی ساخت که یک کمپنی به سهوا در غذای اطفال یک ماده کشنده را علاوه کرده بود. چون منحیث دولت، مسوول حفظ صحت عامه بود، مصمم بر ریفورم سیستم تنظیمی امور غذای کشور خود شد. آیا ما افغان‌ها امروز در همان شرایط خراب عرضه غذای ناسالم نمی‌باشیم؟
در افغانستان سیستم کنترول امور غذا، سیستم مختلط و بی‌قانون است که تا امروز بدون موجودیت قانون غذا و مقررات، یک تعداد فعالیت‌های آن تنظیم می‌گردد. فعالیت‌ها، وظایف و مسوولیت‌ها بین وزارت زراعت، مالداری و آبیاری، وزارت صحت عامه، وزارت تجارت، ریاست صحت عامه، شاروالی و گمرکات توزیع و تداخل وظیفوی نهایت زیاد موجود است. یک تعداد فعالیت‌ها که مسایل مالی دارد، هر اداره می‌خواهد آن را کنترول کند ولی بعضی مسایل عمده و مهم که باید کنترول شود، نسبت نبود منابع پولی کنترول نمی‌گردد. نمونه‌های خوب آن اخذ نمونه‌های مواد غذایی، تفتیش از شرکت‌های بزرگ است. رستورانت‌ها، دکاکین خرد و غذاهای روی جاده که تقریبا بیشترین مردم از آن استفاده می‌کنند، کنترول نمی‌شود.
در عصر حاضر سیستم کنترولی که به نام مصونیت غذا از «مزرعه تا مستهلک» یاد می‌شود، روی کار است. به این معنی که مصونیت غذایی از خاک، تخم و آب دهقان شروع و تمام افراد و مراحل که در طول این زنجره الی مصرف‌کننده دخیل هستند، مسوول مصونیت غذایی است. ولی در افغانستان ما به ۵۰ سال قبل بر می‌گردیم. همان میتودی که محصول تولید، به کشور وارد و بعد کنترول کیفیت می‌گردد. چون این سیستم کاملا کهنه و غیر کار آرا است در عصر فعلی توصیه نمی‌گردد. دو دلیل وجود دارد اول این‌که اگر غذا از مزرعه آلوده باشد، ما نمی‌توانیم آن را در لابراتوار کنترول کیفیت با اخذ یک محصول خوب یا بد بدانیم. دوم این‌که برای تجار، که با مصارف هنگفت غذا را وارد کشور می‌سازند و به مدت زمان بیشتر منتظر نتیجه لابراتوار می‌باشد، اگر برای وی نتیجه مثبت باشد، به آن اجازه صدور مال از گمرک است و در غیر آن مال وی کلا هدر می‌شود، که واقعا به اقتصاد ملی کشور یک صدمه بزرگ است.
با تجربه از کشورهای دیگر مثل کانادا، ایرلند، انگلستان، هالند، ناروی، دنمارک و زیلاند جدید که همه یک اداره واحد کنترول غذا دارند و تمام مسوولیت‌ها به‌دوش آن می‌باشد، در نتیجه نتایج بهتر کنترول، بهبود وضعیت صحت جامعه و کم شدن امراض ناشی از غذا را سبب شده است.
با در نظر داشت مشکلات سیستم فعلی به‌شمول فساد، طویل بودن پروسه‌های کاری، تداخل وظیفوی، عدم هماهنگی، همه‌شمول نبودن فعالیت‌ها در مورد امور تنظیمی و کنترولی و نفع‌جویی‌های یک تعداد ادارت ذی‌دخل و تجارب موفق کشورهای دیگر لازم است که افغانستان هم یک اداره واحد و کاملا مستقل برای کنترول غذا ایجاد کند. این اداره زمانی ایجاد شده می‌تواند که وزیران و مسوولین اداراتی چون وزارت صحت عامه، وزارت زراعت، آبیاری و مالداری، وزارت تجارت، معینیت گمرکات، شاروالی و از همه بالا رییس‌جمهور کشور متعهد به بهبود وضع صحت عامه کشور گردد و بخواهند که غذا ما منحیث یک ماده اولیه مصون و با کیفیت باشد. در ضمن برای این‌که موضوع «از مزرعه الی مصرف‌کننده مصون بودن» را فراموش نکرد، لازم است که به سطح کشور فرصت‌های آموزش در علوم غذایی و تکنالوژی غذایی به سویه چهارده‌پاس، لِسانس و بالاتر تهیه گردد تا بتوان در همه حلقات زنجیره غذا در بهبود وضعیت مصونیت غذایی همکار باشند که در این راستا امید وزارت تحصیلات عالی عطف توجه کند.

هشدار کمیسیون مستقل انتخابات: به ناظران اجازه اخلال روند تفتیش داده نمی‌شود

صبح، کابل: کمیسیون مستقل انتخابات هشدار داده است در صورتی که ناظران دو نامزد پس از این در برابر روند تفتیش آرا مانع خلق کنند، از محل تفتیش بیرون کشیده خواهند شد. به باور مسوولان این کمیسیون، دلیل اصلی کندی در روند تفتیش، برخوردها و اختلاف‌نظرهای ناظران دو نامزد برسر آرای بااعتبار و بی‌اعتبار می‌باشد.

نهادهای انتخاباتی نیز بارها از روند کند تفتیش آرا انتقاد کرده‌اند. این نهادها گفته‌اند که ناظران دو نامزد گاهی برسر یک رای ساعت‌ها با هم جنجال می‌کنند. بررسی صد درصدی آرای انتخابات ۲۴ جوزا در روز ۲۶ سرطان آغاز شد. با آن‌که از آن روز بیست روز می‌گذرد، اما تاکنون تنها ۲۵ درصد آرا بررسی شده است.
نورمحمد نور، سخنگوی کمیسیون مستقل انتخابات، روز گذشته در یک کنفرانس خبری گفت مسوول امنیتی کمیسیون انتخابات در جریان قرار داده شده و پس از این هر کسی و در هر موقفی که باشد، در صورتی که در برابر روند مشکل خلق کند، دستگیر می‌شود و از محل تفتیش آرا اخراج می‌گردد.
آقای نور گفت مسوولان امنیتی کمیسیون مستقل انتخابات صلاحیت دارند تا نظم را در این کمیسیون برقرار کنند: «این اختیارات از طرف کمیسیون انتخابات برای‌شان داده شده تا به مجردی که چنین مواردی را به‌دست می‌آورند، به آن رسیدگی کنند.»
از آغاز تفتیش تاکنون بیش از پنج بار این روند متوقف شده است. کشمکش‌ها و اختلاف‌های ناظران دو نامزد گاهی از برخوردهای لفظی فراتر رفته و منجر به برخورد فزیکی در داخل هنگرهای تفتیش آرا شده است.
نبود میکانیزم مشخصی برای جداسازی آرای پاک و ناپاک و ناآگاهی ناظران از میکانیزم‌های ابطال آرا، سبب می‌شود که آن‌ها باهم درگیر شوند. اما کمیسیون مستقل انتخابات ابراز امیدواری کرده که با گذشت هر روز ناظران با شیوه تفتیش آشنایی بهتر حاصل می‌کنند و این روند در روزهای آینده با سرعت بیشتری به پیش خواهد رفت.
در همین حال، کمیسیون انتخابات اعلام کرده که آمادگی‌ها برای آغاز روند ابطال آرا ادامه دارد. سخنگوی کمیسیون انتخابات روز گذشته گفت که در دو روز آینده قرار است نرم‌افزار مخصوص ابطال آرا در تمام کمپیوترهای مرکز شمارش آرا نصب شود و کارمندان این مرکز برای روند ابطال آرا آماده می‌شوند.
هم‌چنین کمیسیون انتخابات اعلام کرد که به‌منظور تامین امنیت روند تفتیش، کارت‌های مخصوص برای ناظران دو نامزد توزیع شده که هدف آن جلوگیری از ورود افراد غیرمسوول در داخل هنگرهای تفتیش می‌باشد.
کمیسیون انتخابات گفته است که روند ابطال در هفته جاری آغاز خواهد شد. براساس موافقت‌نامه‌ای که بین دو نامزد امضا شده، نامزدی که رای بیشتر را به‌دست می‌آورد رییس‌جمهور می‌شود و نامزد دومی فردی را برای احراز پست ریاست اجراییه معرفی می‌کند.
ریاست پست اجراییه با پادرمیانی جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا، بر هر دو نامزد قبولانده شد و مبنای حکومت وحدت ملی که هر دو نامزد از آن نام می‌برند، حضور هر دو نامزد در حکومت آینده است. هرچند هنوز اختلاف‌نظرهایی بر سر پست ریاست اجراییه وجود دارد اما در موافقت‌نامه آمده است که دو نامزد به‌منظور مشخص شدن صلاحیت‌های این پست، جزییات آن را در یک توافق‌نامه تفصیلی ارایه خواهند کرد.

سیاحت در افغانستان

سفر ما را قادر می‌سازد تا زندگی خود را با تجربه های نو غنی‌تر سازیم، لذت ببریم و فرهیخته شویم.
سیاحت یکی از بهترین ابزارهای تبادل و تعامل فرهنگی است که منافع اقتصادی نیز با خود دارد. سیاحت و گشت و گذار در سرزمین های مختلف از روش‌های موفق گذراندن اوقات فراغت است.

سیاح یا توریست؛ کسی است که به منظور تفریح، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه، تجارت، ورزش و زیارت به کشور دیگری سفر کند؛ مشروط بر این که مدت اقامت او از ۲۴ ساعت کمتر و از شش ماه بیشتر نباشد و در فاصله کمتر از ۷۰ کیلومتر انجام نگیرد.

کلام الهی نیز آدمیان را به سیاحت تشویق نموده است. چنانچه در سوره عنکبوت آیه ۲۰ می فرماید: "بگو، در زمین گردش کنید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرد، سپس خداوند (به همین گونه) جهان آخرت را ایجاد می کند."

لغت توریزم زمانی پدید آمد که افراد متوسط جامعه اقدام به مسافرت کردند و زمانی که توانایی مالی مردم بیشتر شد خواسته های شان نیز افزایش یافت. هم اکنون هزاران تن از یک کشور به کشور دیگر برای دیدن آثار و مناظر هنری، تاریخی، فرهنگی، آشنایی با رسم و عنعنات مردم و دیدن از محلات، سرزمین ها و آشنا شدن با آنها سفر می کنند.

لغت توریزم(tourism) از کلمه tour به معنای گشتن اخذ شده که ریشه آن در لاتین turns به معنای دور زدن، رفت و برگشت بین مبدأ و مقصد دارد، این واژه از یونانی به اسپانیایی، فرانسوی و در نهایت به انگلیسی راه یافته‌ است.

“بامیان، هرات، سمنگان، غزنی، پروان و ننگرهار از جمله ولایت های به شمار می روند که در طول ده سال گذشته سیاحان زیادی از آن دیدن کرده اند. هر چند محلات دیدنی و مناظر دیگر در کشور نیز وجود دارد، ولی نسبت نا امن بودن این محلات سیاحان  نمی خواهند به آن جاها سفر کنند.”

صنعت توریزم یا گردشگری در افغانستان سابقه طولانی دارد؛ ولی در جریان جنگ های داخلی سه دهه، این صنعت به رکود مواجه شد؛ اما با روی کار آمدن دولت موقت گردشگران یک بار دیگر به افغانستان آمدند.

 بامیان، هرات، سمنگان، غزنی، پروان و ننگرهار از جمله ولایت های به شمار می روند که در طول ده سال گذشته سیاحان زیادی از آن دیدن کرده اند. هر چند محلات دیدنی و مناظر دیگر در کشور نیز وجود دارد، ولی نسبت نا امن بودن این محلات سیاحان نمی خواهند به آن جاها سفر کنند.

نور محمد حسن، آمر عمومی شرکت های توریستی(گرځندوی) وزارت اطلاعات و فرهنگ می گوید، اکنون بیش از ۱۲ هزار و ۵۰۰  شرکت توریستی و سیاحتی مشغول ارایه خدمات سیاحتی در کشور هستند. او پایین آمدن قیمت ها در اخذ جواز شرکت های توریستی را یکی از علل افزایش شرکت های سیاحتی در کشور میداند. به گفته حسن، در گذشته شرکت ها جواز را در مقابل تادیه ۱۲۰ هزار افغانی به دست می آوردند؛ در حالی که اکنون قیمت ها تنزیل یافته و به قیمت ۲۰ هزار افغانی از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ به افراد و اشخاص جواز داده می شود.

مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ مدعی اند که روزانه از چهار تا ده تن برای اخذ جواز شرکت توریستی، به ریاست توریزم وزارت اطلاعات فرهنگ مراجعه می کنند.
 ورود سیاحان در اقتصاد افغانستان نهایت تاثیر گذار بوده است. نور محمد حسن، آمرعمومی شرکت های توریستی(گر‏ځندوی) در وزارت اطلاعات و فرهنگ می گوید، در سال ۲۰۱۲ بیش از ۱۲ هزار سیاح خارجی وارد  افغانستان شده و از مناطق مختلف کشور دیدن کرده اند.

هم اکنون ویزه دو ماهه در بدل ۵۰۰ افغانی از سوی ریاست توریزم وزارت اطلاعات و فرهنگ برای شرکت های توریستی داده می شود.

افغان لوجستیک، یکی از شرکت های سیاحتی است که در سال ۲۰۰۳ میلادی با سرمایه اندک ایجاد شد. این شرکت در ابتدا پنج کارمند داشت؛ اما حالا ۵۰ کارمند و دو نمایندگی در بیرون از کشور(دوبی، امریکا) دارد.

مقیم جمشیدی رییس این شرکت، یکی از عوامل ورود سیاحان خارجی به افغانستان را، داشتن آب و هوای مناسب، وجود مکان های فرهنگی و تاریخی و داشتن طبعیت زیبای این کشور می داند. او می گوید، در یک سال اخیر بیش از ۱۰۰ سیاح خارجی را به مناطق دیدنی افغانستان به گردشگری برده است که هرکدام آنان بطور اوسط در هر ۲۴ ساعت صد دالر امریکا را به  مصرف رسانیده اند.

بر اساس گفته های جمشیدی در صورتی که هر سیاح خارجی به طور اوسط در یک شبانه روز ۱۰۰ دالر امریکا را به مصرف برساند و مدت دو ماه در افغانستان اقامت داشته باشد، هزینه مصرفی هر کدام به  مبلغ شش هزار دالر خواهد رسید.

بر اساس آمار رسمی، در سال ۲۰۱۲ میلادی بیش از یک هزار و ۲۰۰ سیاح خارجی وارد افغانستان شده اند؛ اگر مصارف آنان را در یک شبانه روز و هنگام اقامت شان محاسبه کنیم در می یابیم که آنان در طول سال حدود ۷۲ میلیون دالر را به مصرف رسانیده اند که می تواند یک منبع خوب عایداتی برای افغانها باشد.

ایجاد شرکت های توریستی در فراهم کردن زمینه های کاری نیز نقش بارز داشته است. جمیل یکی از نگهبانان  شرکت سیاحتی افغان لوجستیک است. او از مدت دو سال به این طرف در این شرکت کار می کند و ماهانه ۱۵هزار افغانی دستمزد یا معاش دریافت می نماید.

جمیل می گوید: "من مدت چهار ماه بیکار و دنبال کار سرگردان بودم. بالاخره یک روز تصمیم گرفتم که در چنین شرایط پر خطر جهت دریافت کار به ایران سفر کنم؛ اما یکی از دوستانم با من همکاری نموده،  من را به اینجا رهنمایی کرده و در این شرکت وظیفه گرفتم و حالا از زندگی خود راضی هستم. اگر این شرکت نمی بود، نمی دانستم سرنوشت من چی می شد."

با آنکه صنعت توریزم نقش اساسی را در اقتصاد افغانستان دارد، اما هنوزهم چالش های زیادی فراروی این صنعت وجود دارد.

 مقیم جمشدی رییس شرکت افغان لوجستیک می گوید، ریاست خدمات توریزم وزارت اطلاعات فرهنگ هم برای شرکت های توریستی جواز میدهد تا سیاحان را به کشور بیاورند وهم با این شرکت ها رقابت می کند. او می گوید: "ما می خواهیم که ورود سیاحان از روند تصدی خارج شود و ریاست توریزم وزارت اطلاعات فرهنگ، زمینه بازاریابی سیاحان در کشورهای دیگر را بیشتر کند؛ تا مردم به شرکت های توریستی افغانی اعتماد کنند و سیاحان زیادی به این کشور بیایند."

پکتین شمال که سه ماه قبل با هزینه۵۰ هزار افغانی آغاز به کار کرده است در این مدت توانسته ۲۰ شهروند روسی را به ولایت های بامیان، هرات، غزنی و ننگرهار برای بازدید روان کند.

عبدالحمید آریوبی رییس این شرکت، نا امنی را یکی از چالش های جدی در برابر شرکت های توریستی می داند او میگوید:" سیاحان را که ما به ولایت ها می بریم، آنان از ما تقاضا می کنند که ما به ولایت های دیگر افغانستان چون  کاپیسا، نورستان، ولسوالی های دره غوربند... می رویم، اما چون وضعیت امنیتی در این مناطق بهترنیست ما آنها را به این محلات نمی بریم. اگر امنیت بهتر شود با ورود توریستان زمینه کار برای دهقانان، راننده گان، هوتل داران، کار گران ... نیز مساعد می شود."

“ اکنون بیش از ۱۲ هزار و ۵۰۰  شرکت توریستی و سیاحتی مشغول ارایه خدمات سیاحتی در کشور هستند. او پایین آمدن قیمت ها در اخذ جواز شرکت های توریستی را یکی از علل افزایش شرکت های سیاحتی در کشور میداند .”

آریوبی می افزاید، شماری از افغانها نیز خواهان بازدید از کشورهای دیگر هستند؛ اما شماری از آنان در سفر های که به کشورهای خارجی داشتند فرار کردند و دوباره به افغانستان برنگشتند، از این رو کشورهای دیگر ویزه سیاحت را برای افغانها نمی دهند.

نیکراف لوف وسیج، یکی از شهروندان مسکو است. وی که به ۴۳ کشور جهت سیاحت سفر نموده افغانستان را ساحه مورد علاقه اش می پندارد. او می گوید، تا حال ۵۱ بار به افغانستان آمده و از مناطق دیدنی آن بازدید کرده است.

نیکراف لوف وسیج می گوید:"سیاحت در افغانستان نظر به کشورهای دیگر هزینه کمتر بر میدارد، جای بسیار زیبا است. این تبعه خارجی می گوید که مکان های تاریخی، آثار باستانی، مردم مهربان، و طبعیت زیبا دارد که ما خواهان دیدن آن هستیم."

او می گوید شش میلیون اتباع روسیه که به این کشور آمده اند بیشتر آنان خواهان بازدید دوباره از افغانستان هستند و روزانه از پنج تا ده شهروند روسیه برای سیاحت به افغانستان می آیند.

استانی لوف یکی دیگر از سیاحان روسی است که برای بار دوم به افغانستان آمده است. او هفت سال پیش همراه خانمش به بامیان رفته بود. او می گوید، افغانستان کشوری است که منابع وافر طبیعی دارد و اگر در راستای بهبود آن کار شود سیاحان زیادی به این کشور خواهند آمد.

تاج محمد اکبر استاد پوهنځی اقتصاد پوهنتون کابل، صنعت توریزم را در تقویت اقتصاد افغانستان و فراهم شدن زمینه کار نهایت تاثیر گزار می داند. او می گوید اگر حکومت مناطق را که سیاحان خارجی می خواهند به آنجا بروند بازسازی و تامین امنیت کند، می توان پول هنگفت را از این بابت بدست بیاورد: "سیاحان که به افغانستان می آیند باعث تحرک نیروی کاری می شوند، زیرا از طیاره تا راننده تکسی، هوتل داران، شرکت های توریستی، کارگران محل و فروشندگان صنایع دستی همه به کار می افتند که این خود می تواند چرخ اقتصادی را به حرکت آورد."

نظر به ارقام و آمار شرکت های توریستی گفته می توانیم که افغانستان مکانی امن برای توریستان جهان بوده و آنان می توانند به خوبی از مناطق زیبای افغانستان دیدن کنند؛ زیرا در طول ده سال گذشته هیچ توریست خارجی در افغانستان کشته، زخمی و یا اختطاف نشده است. اگر دولت افغانستان امنیت مناطق دیگر کشور را نیز بیشتر تامین نماید افغانستان می تواند از این بابت درامد زیادی را وارد خزانه دولت کند.    

وزارت خارجه سفیر پاکستان را احضار کرد

سه شنبه ۱۴ اسد ۱۳۹۳

۸صبح کابل، وزارت خارجه در واکنش به حملات راکتی پاکستان و حضور نظامیان و مشاوران پاکستانی در صفوف تروریستان، سفیر آن کشور در کابل را احضار کرده و یادداشتی را به‌عنوان اعتراض به او سپرده است. دولت افغانستان در این یادداشت از حملات پاکستان به‌عنوان تخطی دولت پاکستان از تعهداتش سخن گفته است.
احمدشکیب مستغنی، سخنگوی وزارت خارجه، روز گذشته در یک کنفرانس خبری گفت که پاکستان به تعهدات خود برای مبارزه با تروریزم پابند نیست و از گروه طالبان در افغانستان حمایت می‌کند. سخنگوی وزارت خارجه هم‌چنین گفت که نظامیان پاکستانی به حملات راکتی خود بر ولسوالی‌های دانگام و شیگل ولایت کنر شدت بخشیده‌اند. او گفت که این عمل پاکستان تجاوز آشکار بر تمامیت ارضی افغانستان می‌باشد.
این در حالی است که روز یک‌شنبه شورای امنیت ملی نیز از حضور مشاوران پاکستانی در صفوف طالبان سخن گفت. در خبرنامه‌ای که روز یک‌شنبه از سوی ارگ ریاست‌جمهوری منتشر شد آمده است: «دولت افغانستان مدارکی در دست دارد که نشان‌دهنده تداوم حمایت پاکستان از گروه طالبان و افزایش نظامیان و مشاوران پاکستانی در کنار جنگجویان این گروه است.»
آقای مستغنی گفت که این حملات پاکستان بی‌پاسخ نخواهد ماند: «دولت و مردم افغانستان این حملات را در آینده بی‌پاسخ نخواهند گذاشت و اکنون افزون بر ادامه گفتگوهای دیپلوماتیک، گزینه‌های دیگری چون مطرح کردن موضوع در سطح بین‌المللی و گزینه‌های اقتصادی و نظامی برای پاسخگویی مطرح است.»
مقام‌ها در وزارت خارجه می‌گویند که حمله حدود یک هزار تن از افراد طالبان بر ولسوالی حصارک ولایت ننگرهار نیز با مشوره مشاوران پاکستانی صورت گرفته است. در این حمله هرچند طالبان شکست خوردند و تلفاتی زیادی دادند ولی این حمله نشان داد که طالبان توانایی حملات رو در رو را پیدا کرده‌اند.

تلویزیون های افغانستان و مشکل بی برنامگی

نزدیک به هفتاد رسانه دیداری برای کشوری که بیشتر از یک دهه پیش به عنوان کشور بدون تصویر در جهان شناخته می شد، می تواند نشانگر چه چیزی باشد؟ برخی کشورهای همسایه افغانستان این رقم را در رسانه های خود با نوعی کنایه بازتاب داده اند، در حالی که شماری از آگاهان رسانه ای این کمیت را ناشی از فضای باز سیاسی در این کشور می دانند.

این در حالی است که تنها ۱۱ درصد مردم افغانستان به انرژی برق دسترسی دارند. نخسین تلویزیون خصوصی پس از سقوط طالبان در ولسوالی( شهرستان) غوریان ولایت هرات با امکانات ناچیز و پوشش محدود در سال ۲۰۰۳ فعالیت خود را

آغاز کرد.

از آن زمان تاکنون تلویزیون های خصوصی زیادی در این کشور مجوز فعالیت گرفته اند و گفته می شود هنوز هم این کشور شاهد راه اندازی تلویزیون های خصوصی دیگری در سال های آینده خواهد بود.

مشکلات تلویزیون های افغانستان

کثرت رسانه های دیداری در افغانستان به مشکل بی برنامگی در این رسانه ها منجر شده است. بسیاری از این رسانه ها به نمایش فیلم های خارجی و عمدتا ترکی، هندی و ایرانی اکتفا می کنند. زمانی هم که برخی از رسانه های دیداری افغانستان با گرته برداری از برخی تلویزیون های خارجی برنامه ای می سازند به زودی مشابه های آن از دیگر تلویزیون ها نیز پخش می شود.

تلویزیون های افغانستان در عرصه کیفیت برنامه سازی چندان موفق عمل نکرده اند. حتی برنامه های سیاسی و خبری آن ها نیز به مشکل یک نواختی دچار است. این تلویزیون ها عمدتا تلاش می کنند که با ساختار های نه چندان پیچیده برنامه بسازند. شاید دلیل آن نداشتن امکانات فنی پیشرفته، استودیوی های مجهز و کادر مجرب باشد.

در حالی که برخی تلویزیون های افغانستان عملا به موضع گیری های ایدئولوژیک و سیاسی می پردازند، برخی ها نیز تلاش دارند که با استفاده از تجربه تلویزیون های مثل بی بی سی، الجزیره و سی ان ان برنامه سازی کنند.

تلویزیون های افغانستان عمدتا رویداد محوراند و کمتر تلویزیونی را در این کشور می توان سراغ گرفت که به سمت برنامه های تحقیقی و تحلیلی برود.

یکی دو برنامه در شبکه های تلویزیون "یک" و "طلوع" که تلاش می کنند به مسائلی فراتر از رویداد های روزمره توجه کنند، هنوز از فرهنگ رسانه ای موضوع محور دراین کشور خبر نمی دهد. مخاطب شناسی که امروزه بحث جدی در رسانه هاست از سوی کمتر رسانه ای دیداری در افغانستان جدی گرفته می شود.

بسیاری از برنامه ها با هم شبیه اند، هر چند که از سوی رسانه های مختلفی نشر می شوند. تماس با بیننده ها برای پخش آهنگ، برنامه آشپزی، برنامه صبحگاهی، پخش آهنگ ها و سریال های مختلف و مسابقه های تلویزیونی تقریبا ۸۰ درصد برنامه های تلویزیون های افغانستان را به خود اختصاص داده است.

البته این نوع برنامه ها بیننده های خود را دارند ولی تلویزیون های افغانستان در عرصه کیفیتی و شکل دهی نیازهای بیننده تلاش جدی نکرده اند. این موضوع ها سبب می شوند که آهسته آهسته از مخاطبان تلویزیون های خصوصی افغانستان کاسته شود.

همین حالا بسیاری از بیننده ها آن چه را که از سوی تلویزیون های این کشور نشر می شوند مطابق میل و سلیقه خود نمی یابند و به همین دلیل تلویزیون های کیبلی( کابلی) در سال های اخیر درشهر های بزرگ افغانستان رشد چشمگیری داشته است.

برخی تلویزیون های افغانستان که عمدتا به گروه های قومی تعلق دارند تلاش می کنند از منظر خاصی به رویدادها و مسایل جامعه نگاه کنند. این گونه تلویزیون ها البته بیننده های خاص خود را دارند ولی ممکن است برای برخی گروه های دیگر سبب تخریب ارزش های فرهنگی و زبانی شان شود.

تلویزیون سازان افغان


سئوال اصلی این جاست که چه کسانی در پی راه اندازی تلویزیون در افغانستان هستند؟ آیا این جعبه جادویی هم چون کشور های پیشرفته صنعتی، در افغانستان هم چنان سود آور شده که به عنوان یک "بیزینس" به آن نگاه شود؟

در افغانستان عمدتا تلویزیون ها به سه گروه، بخش بندی می شوند. نخست، تلویزیون دولتی یا ملی که شاخه های آن در بسیاری از ولایات این کشور نیز وجود دارد. دوم، تلویزیون های که از سوی احزاب سیاسی و برخی شخصیت های با نفوذ و پولدار راه اندازی شده اند و سوم تلویزیون های خصوصی ای که به دلیل سود آوردی فعالیت می کنند ولی در عین حال از کمک های جامعه جهانی و نهادهای بین المللی هم برخوردار اند.

تلویزیون دولتی افغانستان

این تلویزیون که پیشینه آن به سال ۱۹۷۹ برمی گردد، نخستین ایستگاه تلویزیونی در این کشور است که به کمک کشور جاپان(ژاپن) ساخته شد. کار این ایستگاه تلویزیونی در زمان محمد داوود، رییس جمهوری پیشین افغانستان آغاز شد ولی خودش شاهد افتتاح آن نبود. افتتاح این تلویزیون پس از کودتای ۷ ثور به وسیله کسانی صورت گرفت که محمد داوود را به قتل رساندند و به جای او بر اریکه قدرت نشستند.

از همان زمان تا به امروز تلویزیون دولتی افغانستان روز و روزگار خوشی نداشته است. زمانی این تلویزیون به مهم ترین حربه سیاسی و ایدئولوژیک زمام داران تبدیل شد و زمانی هم طالبان دروازه آن را کاملا موم و مهر کردند. اما پس از سقوط رژیم طالبان تلویزیون دولتی افغانستان یک بار دیگر آغاز به کار کرد و این بار نام تلویزیون ملی را به خود گرفت، در حالی که هم چنان به عنوان رسانه اصلی تبلیغاتی حکومت شناخته می شود.

در شکل و محتوای برنامه های تلویزیون ملی تغییرات چندانی به وجود نیامده و حتی نوع اجرای برنامه های خبری و سیاسی آن به همان شیوه های گذشته صورت می گیرد. هرچند کشورهای جاپان و آلمان تلاش های برای نوسازی تلویزیون ملی افغانستان صورت دادند ولی این تلویزیون به دلیل نداشتن کادر متخصص نتوانست در جذب مخاطب موفق باشد.

تلویزیون های حزبی و تنظیمی افغانستان

بخش قابل توجه ای از رسانه های دیداری این کشور به احزاب سیاسی، رهبران و تنطیم های جهادی سابق تعلق دارند. نخستین تلویزیون خصوصی با حمایت مالی ژنرال عبدالرشید دوستم، یکی از فرماندهان مقتدر ازبک تبار در سال ۲۰۰۴ درشهر شبرغان آغاز به کار کرد.

این تلویزیون که در آغاز عمدتا به زبان ازبکی برنامه داشت، پنج ولایت شمالی افغانستان را تحت پوشش قرار می داد و با نشر آهنگ ها و فیلم های سینمایی ترکی و ازبکی توانست طعم مخاطبان تلویزیون را در حوزه تحت پوشش خود تغییر دهد.

پخش آهنگ به آواز زنان در این تلویزیون به واکنش تند برخی نهاد های مذهبی افغانستان روبه رو شد ولی پس از مدتی که تلویزیون های دیگر با برنامه های مشابه پا به میدان گذاشتند این مسئله آن قدر جدی تلقی نشد. در حال حاضر این تلویزیون با دسترسی به ماهواره به تلویزیونی جهانی تبدیل شده است.

اکثر تنظیم ها/احزاب و رهبران جهادی سابق تلویزیون های خصوصی خود را دارند و یا از تلویزیون های خاصی بدون آن که از آن ها نامی برده شود، حمایت می کنند. این تلویزیون ها عمدتا به نشر دیدگاه های این احزاب و تنظیم ها می پردازند.

تلویزیون "نور" از جمعیت اسلامی است که اکنون به وسیله صلاح الدین ربانی رییس این حزب رهبری می شود. تلویزیون "راه فردا" از محمد محقق و تلویزیون "تمدن" از آصف محسنی از رهبران شیعی افغانستان اند.

این تلویزیون ها هرچند که با برخی معیارهای امروزی گردانندگی می شوند ولی به دلیل همان فضای خاص سیاسی حاکم بر آن ها فقط بینندگان خاص خود را دارند. تلویزیون هایی هم در سال های اخیر در افغانستان آغاز به کار کرده اند که خود را رسانه های دینی می دانند و به نوعی تلاش دارند که به اصطلاح خودشان جامعه را از رفتن به سوی انحطاط فکری و فرهنگی که آن را ناشی از فرهنگ غربی می دانند، نجات دهند.

تلویزیون "اصلاح" در غرب افغانستان از این نوع تلویزیون هاست که بیشتر برنامه های آن حول محور مسایل اسلامی و دینی سامان دهی شده است. برخی از این تلویزیون ها گاه متهم به حمایت از سوی کشورهای همسایه افغانستان می شوند.


شصت در صد تلویزیون های خصوصی افغانستان به عنوان رسانه های غیر وابسته کار می کنند. صاحبان این تلویزیون ها می گویند که مخارج خود را از راه نشر آگهی های بازرگانی و یا از سوی برخی نهادهای بین المللی تامین می کنند.

تلویزیون "طلوع" که در اکتوبر سال ۲۰۰۴ وارد بازار رسانه های دیداری افغانستان شد، خیلی زود به رسانه ای با بیشترین مخاطب تبدیل شد. نوآوری ها و ارایه برنامه های عمدتا تفریحی با شیوه های که پیش از آن کمتر در تلویزیون های افغانستان سابقه داشتند، تلویزیون طلوع را در صدر پربیننده ترین تلویزیون های افغانستان نشاند.

برنامه "ستاره افغان" که شبیه "امریکن ایدول" است، در میان جوانان و خانواده ها طرفدران زیادی دارد. تلویزیون " آریانا" نیز سعی دارد با برگزاری جشنواره موسیقی افغان همان کاری را انجام دهد که در کشورهای غربی و بعضا آسیایی به بهترین های موسیقی و یا فیلم جایزه می دهند.

به دنبال آن شبکه تلویزیونی "یک" با برنامه تفریحی "شبخند" در کابل و تلویزیون های "آرزو" در مزار شریف و تلویزیون "آسیا" در هرات رسانه های پربیننده است. در همین حال تلویزیون های "شمشاد"، "لمر"، "کابل نیوز" و "طلوع نیوز" هم به دلیل ارائه خبر با روش های برخی تلویزیون های بین المللی جایگاه خود را در میان مردم افغانستان پیدا کرده اند.

اما این کل قضیه نیست. تهدید جدی ای که می تواند متوجه رسانه های دیداری افغانستان باشد، تقلید بیش از حد از برنامه های تلویزیون های کشورهای دیگر است. در عرصه تولید برنامه های که بیشتر با ذائقه مردم افغانستان سازگار باشد، این رسانه ها موفق نبوده اند.

نویسنده:سعید حقیقی

مجلس سنا قانون مصونیت و حقوق وکلا را رد کرد

چهارشنبه ۲۵ سرطان ۱۳۹۳ - ظفرشاه رویی

پس از بلند شدن اعتراض‌ها در پی تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان توسط مجلس نمایندگان، مجلس سنا این قانون را مورد تایید قرار نداده و رد کرده است.
اعضای مجلس نمایندگان، روز شنبه، ۲۱ سرطان، طرح قانون «مصونیت و حقوق اعضای پارلمان» را با اکثریت آرا تصویب کردند. این قانون به اعضای پارلمان امتیازات ویژه‌ای قایل شده و حتا به آنان امکان این را می‌دهد که پس از ختم دوره وکالت نیز، دارای حقوق ماهوار، محافظ و پاسپورت سیاسی باشند. این قانون که در چهار فصل و بیست ماده به تصویب رسیده است، براساس آن اعضای پارلمان پس از ختم دوره وکالت‌شان می‌توانند تا آخر عمر بیست‌و‌پنج درصد حقوق دوره وکالت را بگیرند. هم‌چنین دادن پاسپورت دوره خدمت به اعضای خانواده نمایندگان شورای ملی از دیگر امتیازاتی است که در قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان پیش‌بینی شده است. اعضای پارلمان فعلا ۱۹۵ هزار افغانی معاش می‌گیرند و در صورت اجرایی شدن این قانون، آنان می‌توانند پس از ختم دوره وکالت شان ماهانه نزدیک به پنجاه هزار افغانی معاش بگیرند. این در حالی است که یک سرباز و معلم، کم‌تر از ده هزار افغانی معاش می‌گیرد.
زمانی‌که قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان در مجلس سنا برای تصویب به بحث گذاشته شد، تعداد اندکی از اعضای این مجلس با تصویب آن مخالفت کردند. هم‌چنین انتظار می‌رفت که اعضای مجلس سنا نیز قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان را با اکثریت آرا تایید کنند، اما سروصداهای مردم در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی باعث شد تا اعضای این مجلس از تایید آن خودداری کنند.
در همین‌حال، شبکه‌ی جوانان فعال برای اصلاح و تغییر نیز، روز دوشنبه، ۲۴ سرطان، در برابر دروازه ورودی پارلمان دست به اعتراض زده خواهان لغو قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان شد. اعضای این شبکه می‌گویند که دوره فعلی مجلس نمایندگان، با «بدنامی‌های بی‌شماری» همراه بوده است. اعضای این شبکه از مجلس سنا و رییس‌جمهور خواستند تا از اجرایی شدن قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان جلوگیری کنند. شبکه‌ی جوانان فعال برای اصلاح و تغییر، تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان توسط مجلس نمایندگان را خلاف تمامی موازین و ارزش‌ها قلمداد کرده در قطع‌نامه خود می‌گوید: «ما از رییس‌جمهور افغانستان و مجلس سنای کشور می‌خواهیم که با درنظرداشت وضعیت اقتصادی کشور و بی‌چارگی مردم افغانستان که حتا محتاج یک لقمه نان هستند، اقدامات منطقی و مبتنی‌بر شرایط کنونی را روی‌دست گیرند. زیرا، افغانستان در شرایطی نیست که با داشتن بیش از هفت میلیون فقیر، صدها هزار بیوه زن و هزاران کودک بی‌سرپناه بتواند لقمه‌های چرب را ارزانی کسانی بکند که به نام نماینده مردم در آسایش و رفاه مطلق در ویلاها و منازل مجلل زندگی می‌کنند.»
اعضای شبکه جوانان فعال برای اصلاح و تغییر در اعتراضات دیروزی خود تاکید کردند در صورتی‌که قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان لغو نشود، آنان دست به اعتراض‌های مدنی گسترده‌تری خواهند زد.
در همین‌حال، نقیب‌الله فایق یک عضو مجلس نمایندگان، در جمع معترضین دیروزی گفت که شماری از همکارانش در مجلس به‌دلیل این‌که نمی‌توانند دو باره آرای مردم را به‌دست آورند، این قانون را به تصویب رسانده‌اند. آقای فایق افزود: «کسانی در این پارلمان هستند که حالا دانسته‌اند مردم چهره‌های‌شان را شناخته و دیگر جای پای در میان مردم ندارند و یا دیگر نمی‌توانند به این خانه(پارلمان) راه پیدا بکنند و آن‌قدر شایستگی هم ندارند که در چارچوب حکومت یا دولت ماموریتی در آینده داشته باشند. بخشی از این‌ها در روزها و سن و سال‌های آخرشان رسیده و باید خانه‌نشین شوند. بنا این‌ها در پی یک مدد معاش مفت برآمدند.»
نقیب‌الله فایق تاکید کرد که شماری از اعضای مجلس نمایندگان با تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان مخالف بوده و این نمایندگان به‌منظور جلوگیری از اجرایی شدن قانون یادشده تلاش خواهند کرد.
تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان توسط مجلس، واکنش‌ها و انتقادهای زیادی را در پی داشته است. برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی از جمله فیسبوک، به‌خاطر امتیازطلبی اعضای مجلس، آنان را مورد انتقاد قرار داده‌اند.
اعتراض‌ها در مخالفت با تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان ادامه خواهد یافت و شماری از نهادهای مدنی در کابل در نظر دارند که امروز در برابر پارلمان دست به تظاهرات گسترده بزنند.
در همین‌حال، ناهید فرید، داکتر رمضان بشردوست، بکتاش سیاوش، رنگینه کارگر، احمدفرهاد مجیدی، صفوره نیازی، گل‌پاشا مجیدی، غلام‌فاروق مجروح، محمدفرهاد عظیمی‌ و داکتر نقیب‌الله فایق در یادداشتی به روزنامه ۸صبح، گفته‌اند که آنان از مخالفان تصویب قانون مصونیت و حقوق اعضای پارلمان هستند.

تفتیش آرا امروز آغاز می‌شود

یکشنبه ۱۲ اسد ۱۳۹۳ - ظفرشاه رویی

هرچند قرار بود روند تفتیش آرا پس از توقف چند روزه، صبح روز شنبه، یازدهم اسد از سر گرفته شود، اما مقام‌های کمیسیون مستقل انتخابات و سازمان ملل متحد در کابل، می‌گویند که آغاز این روند به‌منظور مشوره با ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله در باره طرزالعمل جدید بررسی آرا، برای بیست‌وچهار ساعت دیگر به تاخیر افتاده است.
روند بررسی کل آرای انتخابات ریاست‌جمهوری دور دوم، پیش از عید سعید فطر به‌دلیل اختلافات میان ستادهای انتخاباتی عبدالله عبدالله و اشرف‌غنی احمدزی، در مورد چگونگی ابطال آرا تا روز شنبه، یازدهم اسد، متوقف شد. قرار بود روند بررسی آرا روز شنبه از سر گرفته شود، اما هیات معاونت سازمان ملل متحد، یوناما، از کمیسیون مستقل انتخابات خواسته است که بیست‌وچهار ساعت دیگر فرصت دهد تا در مورد طرزالعمل جدیدی که از سوی این سازمان به‌منظور نحوه بررسی و ابطال آرا ساخته شده، با ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله مشوره کند.
هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، در خلال روزهای عید سعید فطر، به‌منظور حل اختلافات میان هر دو ستاد انتخاباتی و چگونگی بررسی و ابطال آرا، طرزالعمل جدیدی تهیه کرده است. این طرزالعمل که با استفاده از نظریات و پیشنهادهای هر دو ستاد انتخاباتی تهیه شده، قرار است پس از این بررسی آرا مطابق آن صورت گیرد.
ستاد انتخاباتی اشرف‌غنی احمدزی از تهیه طرزالعمل جدید سازمان ملل متحد استقبال کرده اما ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله می‌گوید که در مورد این طرزالعمل نظرات خود را دارد.
با این‌حال، احمدیوسف نورستانی، رییس کمیسیون مستقل انتخابات، ظهر روز شنبه، ۱۱ اسد، به خبرنگاران گفت که روند بررسی آرا به‌خاطر منافع ملی و مشوره سازمان ملل متحد با ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله، برای یک روز به تاخیر افتاده است. آقای نورستانی افزود که بررسی آرا صبح روز یک‌شنبه آغاز می‌شود. رییس کمیسیون مستقل انتخابات گفت: «کمیسیون پیشنها ملل متحد را تایید کرد و گفتیم که امروز هم به‌خاطر مشوره، بیست‌وچهار ساعت دیگر فرصت می‌دهیم تا ملل متحد همراه داکتر صاحب عبدالله عبدالله مشوره بکند. انشاالله فردا (یک‌شنبه) اول صبح تفتیش آغاز می‌شود در آن کدام تعویقی در نظر نیست و ابدا به تعویق نمی‌‌اندازیم و تفتیش را فردا شروع می‌کنیم.»
رییس کمیسیون مستقل انتخابات افزود که ناظران ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله به‌دلیل ملاحظاتی که این تیم انتخاباتی با طرزالعمل جدید سازمان ملل متحد دارد، برای آغاز روند بررسی آرا به کمیسیون مستقل انتخابات حضور نیافته‌اند. آقای نورستانی به نقل از ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله افزود که تیم اصلاحات و همگرایی خواستار وضاحت بیشتر در مورد طرزالعمل جدید سازمان ملل متحد شده است. او گفت که کمیسیون مستقل انتخابات نیز به‌خاطر منافع ملی تصمیم گرفت تا بیست‌وچهار ساعت دیگر فرصت دهد تا سازمان ملل متحد و ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله در مورد طرزالعمل جدید بررسی و ابطال آرا باهم مشوره کنند.
احمدیوسف نورستانی می‌گوید که به‌دلیل چند بار متوقف شدن روند بررسی آرا، کمیسیون مستقل انتخابات در نظر دارد تا تیم‌های کاری را بیشتر سازد. به‌گفته‌ی او، در صورت ضرورت، تیم‌های کاری در سه شفت در روز آرای دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری را بررسی خواهند کرد.
هم‌چنین یان کوبیش، فرستاده خاص سرمنشی سازمان ملل در افغانستان، به خبرنگاران گفت که روند بررسی آرا به‌منظور مشوره با ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله به تاخیر افتاده است. آقای کوبیش افزود که داکتر عبدالله در جریان روزهای عید در افغانستان حضور نداشت و از همین‌رو، از سازمان ملل متحد خواسته است تا یک روز دیگر برای این ستاد فرصت دهند تا توضیحاتی در مورد طرزالعمل جدید یوناما برای‌شان ارایه شود. یان کوبیش گفت: «به‌خاطر همین دلیل بود که ما از کمیسیون انتخابات خواستیم تا زمان آغاز دوباره تفتیش را برای ۲۴ ساعت دیگر به تاخیر اندازد و کمیسیون انتخابات در این راستا مهربانی کرد و تقاضای ما را پذیرفت. اما پس از رایزنی‌ها که امروز (شبنه) خواهیم داشت، امیدواریم که روند بررسی آرا فردا (یک‌شنبه) بدون هیچ نوع تاخیر آغاز شود و به‌صورت درست به پیش برود.»
روند تفتیش کل آرای انتخابات دور دوم ریاست‌جمهوری، پس از توافق هر دو ستاد انتخاباتی با پادرمیانی جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا، آغاز شد. از آغاز این روند که نزدیک به دو هفته می‌گذرد، تاکنون برای چهارمین بار متوقف شده است.
تفتیش آرا زمانی با تاخیر بیست‌وچهار ساعته همراه می‌شود که حامد کرزی رییس‌جمهور کشور می‌گوید که تاخیر در اعلام نتایج انتخابات دور دوم برایش قابل قبول نیست.