روز جهانی جوانان مبارک باد

امید حق‌بین ۲۲, اسد ۱۳۹۱ جامعه

در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه ۵۴/۱۲۰، ضمن تائید توصیه‌هایی که سال قبل از آن در کنفرانس جهانی وزیران مسئول امور جوانان (لیسبون، ۸-۱۲ آگست/اوت ۱۹۹۸) بیان شده بود، ۱۲ آگست/اوت را به عنوان روز جهانی جوانان اعلام کرد.

 

روز جهانی جوانان با اندیشه‌ی “ساختن یک دنیای بهتر؛ بهمراه جوانان” یا “Building a Better World: Partnering with Youth” ایجاد گردید. به این بهانه، سازمان ملل از تمام کشورهای دنیا میخواهد تا “عملاً” در راستای توسعه امکانات و منابع به کمک جوانان و برای جوانان تلاش نمایند. سازمان ملل می‌گوید جوانان امروز با شرایط سخت استخدام، امنیت پائین شغلی و کنار گذاشته شدن از تصمیم گیرهای مهم و حتی شراکت در امور، دچار ضعف در باورها و ضعف در اعتماد به نفس خودشان شده اند. بنابراین دولت ها، نهادهای خصوصی، دانشگاه‌ها و افراد خیرخواه، می‌توانند با فراهم آوردن شرایط کار و دادن فرصت به جوانان، اعمال نفوذ در موسسات و … به این قشر مهم و مالک آینده کشور کمک کنند.

متن بالا در وب‌سایت سازمان ملل متحد نوشته شده است. می‌خواهم بدانم آیا تا به حال می‌دانستید که روز جهانی جوانان نیز وجود دارد؟ من خودم شخصا فکر هم نمی کردم که روزی را برای جوانان اختصاص داده باشند. خب به هرحال گناه از من نیست، زیرا ما این طرفی هستم و آنها آنطرفی. آنطرفی‌ها معمولا اگر حتی روز جهانی جلبک دریایی هم داشته باشند، برای آن چنان تبلیغاتی به راه می اندازند و موضوع را کلان می کنند که حداقل در آن یک روز تمام مردم به جلبک دریایی احترام خاصی می گذارند. اما ما این طرفی‌ها چه می‌کنیم؟ برای گریز و شانه خالی کردن از مسئولیت، معمولا روزهای مهم را تجلیل نمی‌کنیم. حتی یاد آورش هم نمی‌شویم. جلبک دریایی به کنار، حتی روز جوانان را هم تجلیل نمی کنیم. جوانانی که مهم‌ترین قشر هر جامعه را تشکیل می‌دهند. جوانان مالک اصلی جامعه و کشور هستند.

ما جوانان البته در افغانستان اسماً جوان نامیده می‌شویم. اکثر جوانانی که من می‌شناسم در حقیقت پیر هستند. خود من شخصا دلم جوان نیست که هیچ، گاهی اوقات فکر می‌کنم آن چنان پیر است که حتی از مادربزرگ ۸۰ ساله‌ام نیز پیشی گرفته و پیرتر است. چه کنیم خب، نخواهیم پیر شویم، شرایط، اوضاع و جو حاکم در کشور پیرمان می‌کند. یا باید تر خود را بیاوریم (که به نظر من عملی غیر انسانی است، زیرا ما نسبت به آینده و فرزندانمان مسئولیم) که راکد ماندن خود باعث کرختی و پیری می شود، یا باید داد و بیداد کنیم، فریاد بکشیم و از دست ظلم و استبداد ناله کنیم. که این دومی هم باعث پیری می شود زیرا گوشی وجود ندارد که صدای فریادهایمان را بشنود. هرچه محکمتر فریاد بکشیم، زودتر پیر می شویم.

جوان قندهاری، که طی یک حمله نظامی، یازده عضو از فامیل اش کشته شدند.